indicativus
Definition from Wiktionary, the free dictionary
Contents |
From indicō (“point out, indicate, show”), from in (“in, at, on; into”) + dicō (“indicate; dedicate; set apart”).
indicātīvus m. (feminine indicātīva, neuter indicātīvum); first/second declension
- (grammar) indicative
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case \ Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
nominative | indicātīvus | indicātīva | indicātīvum | indicātīvī | indicātīvae | indicātīva | |
genitive | indicātīvī | indicātīvae | indicātīvī | indicātīvōrum | indicātīvārum | indicātīvōrum | |
dative | indicātīvō | indicātīvae | indicātīvō | indicātīvīs | indicātīvīs | indicātīvīs | |
accusative | indicātīvum | indicātīvam | indicātīvum | indicātīvōs | indicātīvās | indicātīva | |
ablative | indicātīvō | indicātīvā | indicātīvō | indicātīvīs | indicātīvīs | indicātīvīs | |
vocative | indicātīve | indicātīva | indicātīvum | indicātīvī | indicātīvae | indicātīva |
- Catalan: indicatiu
- Portuguese: indicativo
- Spanish: indicativo